Het verdriet van vlaanderen

Allochtone stemmen hebben het verschil gemaakt bij deze gemeenteraadsverkiezingen, zegt Mohamed El Omari. Maar politici en opiniemakers lijken het moeilijk te hebben om dat te erkennen. Laat staan te waarderen.

HIEP hiep hoera, de opmars van het Vlaams Belang werd gestopt in onze (centrum)steden! Ten opzichte van de verkiezingen van 2004 moet deze partij zelfs stemmen inleveren. Er worden daarvoor diverse verklaringen gegeven: Patrick Janssens heeft een sublieme campagne gevoerd, de 0110-concerten hebben de mensen wakker geschud, geëngageerde bewoners willen het negatieve beeld van hun wijk keren Politici en commentatoren zijn het er in het bijzonder over eens dat goed bestuur beloond wordt.

Vlaams Belang zelf haalt andere oorzaken aan voor zijn verzwakte positie in de steden: het migrantenstemrecht en de snel-Belgwet. Een uitleg die iedereen wegwuift als een uiting van racisme.

Socioloog Jan Hertogen besloot nochtans ook dat de slechte scores van Vlaams Belang te danken zijn aan de verhoging van het aantal stemgerechtigden van vreemde afkomst, in overgrote meerderheid nieuwe Belgen, die zoals verwacht niet op Vlaams Belang gestemd hebben (DS 10 oktober) . Hij stelde vast dat Vlaams Belang alleen in gemeenten met veel nieuwe Belgen van niet-Europese afkomst afgeremd werd. Dat is het duidelijkst in de gemeenten waar het aantal nieuwe Belgen sinds de vorige gemeenteraadsverkiezingen met vijf procent van de kiesgerechtigde bevolking gestegen is: Gent, Antwerpen en Mechelen. Het hoge aantal allochtone verkozenen ondersteunt trouwens die bevindingen. Zo zijn er binnenkort negen Antwerpse en zeven Gentse gemeenteraadsleden van allochtone afkomst. En hun hoog aantal voorkeurstemmen is voor een groot stuk te danken aan etnische stemmen.

In de vele reacties op die resultaten zijn er weinig overtuigende argumenten terug te vinden die de cijfers van Jan Hertogen weerleggen. Politici en opiniemakers lijken niet om te kunnen gaan met de realiteit dat de Vlaamse bevolking diverser wordt. De terminologie die gehanteerd wordt in dit debat is weinig flatterend: de achteruitgang van het Vlaams Belang is de ,,schuld” van de allochtone kiezers, ,,de allochtoon heeft het gedaan”, allochtonen zijn de oorzaak van het ,,electorale kwaad”, en andere allochtonen ,,azen” zowaar op een schepenambt.

De weinigen die erkennen dat de allochtone stemmen het verschil gemaakt (kunnen) hebben, zoals Tom Naegels, voegen daar in één adem aan toe dat dat niets uitmaakt: zijn allochtone stemmen geen stemmen, misschien (DS 10 oktober) ? Een gekleurde stem is uiteraard ook een stem, dat is evident, maar het is net daarom dat het zo opvalt dat velen er moeite mee hebben om te erkennen dat allochtone stemmen het verschil gemaakt hebben.

Zo zou het van een elementair fatsoen getuigd hebben als Filip Dewinter en Frank Vanhecke er in de verschillende debatten kordaat op gewezen zouden zijn dat ook allochtonen volwaardige burgers zijn die recht hebben op een stem. Toch waagde geen enkele partijvoorzitter het om daarover de discussie aan te gaan, laat staan dat de allochtone kiezer expliciet bedankt werd. Als mijn kiezers publiekelijk voor vreemdelingenlegioen uitgescholden zouden worden, zou een openlijke waardering voor hun steun het minste zijn wat ik daar tegenover plaats.

Ten tijde van de discussie over het migrantenstemrecht viel er trouwens overal te horen dat allochtonen maar gebruik moesten maken van de snel-Belgwet als zij wilden stemmen. Nu was er geen enkele politicus die het aandurfde om het stemrecht van de nieuwe Belgen te verdedigen. Logischerwijze was er dan ook geen enkele politicus die het opnam voor de niet-Belgische kiezer die gebruik maakte van het migrantenstemrecht, en daarvoor een aantal stappen had moeten zetten die andere kiezers niet hoefden te zetten.

De krampachtige manier waarop men met deze kwestie omgaat staat alleszins in schril contrast met de kordate terechtwijzing die klonk toen bleek dat slechts een (relatief) beperkt aantal vreemdelingen zich geregistreerd had voor het migrantenstemrecht.

De terughoudendheid tegenover de verdienste van de allochtone kiezers contrasteert ook met de openlijke vreugde die de ministers Marino Keulen (VLD) en Kathleen Van Brempt (SP.A) uitten bij de vaststelling dat het aantal vrouwelijke gemeenteraadsleden met zes procent gestegen is, en dat als gevolg van de verplichte pariteit op de kieslijsten.

De achteruitgang van Vlaams Belang in de Vlaamse steden zou een beloning vormen voor goede bestuurders ,,die moedig aan de weg timmeren”. Onze moedige politici kunnen het echter niet opbrengen om te erkennen dat de allochtone kiezer Vlaams Belang afgestopt heeft, of daar minstens toe bijgedragen heeft. De verlammende angst voor het verzwakte Vlaams Belang wint het op de moed die nodig is om te erkennen dat allochtonen voorgoed deel uitmaken van onze samenleving en dus ook (sterk) kunnen wegen op de verkiezingen.

Het gevolg is dat de allochtone kiezer, die waardevol is vóór de verkiezingen, van geen belang meer is als de verkiezingen eenmaal achter de rug zijn. Men wringt zich in allerlei bochten in plaats van de allochtone kiezer de erkenning te geven waar hij recht op heeft. Het valt af te wachten of de allochtone verkozenen even ‘sterk’ gewaardeerd zullen worden, en of zij daadwerkelijk zullen wegen op het beleid.

Mohamed El Omari

(De auteur is jurist en voorzitter van de zelforganisatie Divers & Actief.)

www.destandaard.be, woensdag 11/10/06

Vlaanderen heeft zich een nieuwe website ontdekt. Ik ga die hier niet vermelden om geen onnodige publicatie te maken voor wat een belachelijke website is waarvan het testosterone-gehalte afdruipt [met hier en daar weliswaar een aantal grappige elementen – zoals de verwijzing naar het CGKR en cyberhate als ‘sponsors].

De makers van de website moeten zich nu stoer en fier op hun borst kloppen, want hun opzet is geslaagd: media-aandacht krijgen. Ook de inhoud van de website is zo ‘artifieel’ derover (t’is zoals een slechte grap, waaraan herken je dat: omdat het gemaakt is), dat alles erop wijst dat de makers van deze website de loef wilden afsteken met de anti-racisme wetgeving.

Opzet gelukt zou ik zeggen, met ineens twee vliegen in een klap: de verhoopte ‘aanklacht’ oplopen, en gratis reclame voor deze website. Waar een anti-racisme wetgeving niet goed voor is….[later meer hierover]

Dit was de enige slogan die voor mij telde op deze mars. Ook symbolisch sterk. Het is een tijdje geleden dat we nog een anti-racistische mars in Antwerpen hebben gehad. Ook de prominente aanwezigheid van verschillende minderheden was fijn om te zien.

Alleen daarom ben ik uiteindelijk toch blij dat ik ben geweest, ondanks m’n aanvankelijke twijfels. Het was een gezellige bedoening, vooral veel mensen teruggezien (waar dergelijke events toch goed voor zijn). Afgezien van sommige speeches (Moeder Bouazza en Vader Joe waren niet fantastisch) was het een aangename middag. Zie voor foto-verslaggeving.

Zelfs wanneer het obvious is en de slachtoffers er zélf om vragen spruttelt vlaanderen tegen om racisme en discriminatie in de mond te nemen. Very sad.

Op 26 mei wordt er in antwerpen een mars georganiseerd ter herdenking van de slachtoffers van de 11/05 aanslag. De mars wordt onder twee leuzes georganiseerd ‘het verdriet is van A’ (aangezien het stad – A – van iedereen is), en ‘stop racisme. diversiteit is een realiteit’. Discussies zijn losgekomen over de zin/onzin van deze mars (zie hier). Het symbolisch en vrijblijvend karakter van deze mars, en de duidelijke wil vanuit actoren binnen het antwerps stadsbestuur en anderen om de mars ‘niet politiek’ te maken (wat een contradictie in terminis is: de politiek die vraagt om een mars niet poitiek te maken) heeft inderdaad bij velen -terecht- kwaad bloed opgezet.

Daarnet discussie met een vriendin hierrond. Zij beweerde dat de ouders het recht hebben op hun lijden, en dergelijke marsen niet om politieke redenen mogen worden ‘uitgebuit’. Mijn tegenargument was dat dergelijke marsen altijd politiek worden uitgebuit – en de beste remedie tegen een uitbuiting die je niet wenst er juist uit bestaat een duidelijk eisenpakket te formuleren en naar voor te schuiven. Een gemiste kans dus om een discussie te openen rond maatschappelijke achterstellingsmechanismen zoals discriminatie op de arbeidsmarkt en quota als oplossing, het (on)democratisch gehalte van ons onderwiijs etc etc…

Zinloze betoging? Weet ik niet, want iets is zo zinloos of zinvol als je maar maakt. Wat wel vaststaat is dat deze betoging vooral zal dienen om (1) de wapenwetgeving te verstrengen en (2) de overheidsdotaties van VB af te nemen (ik ben geen fan, maar later hier meer over). We zullen onze ‘symbolische’ betoging hebben gehad in de stijl en traditie van de vroegere hand-in-hand betogingen, met de nodige “effervesence collective”, maar dan zijn we terug naar af… Spijtig.

Volgens een OESO-onderzoek blinkt het vlaams onderwijssysteem uit in het produceren van wiskundeknobbels. “Alleen slaagt het Vlaams onderwijssysteem er niet in de tweede generatieleerlingen verder te brengen dan de voorlaatste plaats.“

Tjonge, jonge… onze jeugd is echt labiel geworden. Terwijl sarah de ‘sigarethypothese’ reeds uit de doeken deed, en nadat we reeds kennis hadden gemaakt van de ‘gothic-hypothese’, duikt nu een nieuwe hypothese op: die van het computerspel. Nu moeten we echt beginnen vrezen voor het effect van de alom-populaire videospellekes zoals playstations, sony’s en nintendo’s (of bestaan die twee laasten niet meer? In mijnen tijd was ik verslaafd aan Mario Bros. Ik heb ooit het laatste niveau bereikt, maar nooit echt kunnen winnen 🙁 ). Maar pas op, het is maar een voorlopige hypothese, die morgen vervangen zal worden door de hypothese van een slechte actiefilm die Hans van Temsche net had gezien waarin zich een gelijkaardige scene afspeelde. Was er geen getuige die zei dat de moord hem aan een scene uit The Matrix deed denken?

De film vorige week opnieuw gezien. Eerste en laatste keer dat ik die nog zag was in 1992, toen die net in de cinemas uitkwam. Zijn die met groep waarmee ik arabische en islamlessen volgde gaan zien. K’was zo’n 14 jaar oud en toen diep onder de indruk (shit, nu weet iedereen ook gelijk mijn leeftijd…). Herinner mij da’k nadien altijd een grote X op al mijn schoolkaften tekende.Terugzien na al die jaren, ook en vooral na wat meer concrete politieke ervaring te hebben opgedaan, was inspirerend, ontroerend, ingrijpend en boeiend. Zoveel herkenbaarheid aan de moeilijkheden van een emancipatiestrijd, het onbegrip, de criminalisering, de verschillende fases en invloeden waarin je als mens zélf doorgaat en die de strijd ook beinvloeden.

Een aanrader voor zowel de politiek ervaren en onervaren onder ons. Eigenlijk zouden alle scholen die als verplichte ‘filmcultuur’ moeten opleggen, met tekst en uitleg weliswaar. Uit de afro-amerikaanse strijd kunnen we nog veel inspiratie opdoen voor “onze” strijd.

Wanneer is een moord een uiting van ‘zinloos geweld’, en wanneer wordt een moord een terroristische aanslag?
1) een aanslag is pas terroristisch wanneer deze vanuit een religieus geinspireerde hoek komt en liefst westerse ‘doelwitten’ treft. Wanneer enkel gekleurde burgerslachtoffers worden getroffen, en racisme is het motief, is het een tragische moord

2) een aanslag is terroristisch wanneer de dader een arabische achtergrond heeft, of enige linken heeft met Al-Qaida of een of andere internationaal terroristsich netwerk. Tot dan blijft het een afschuwelijke moord uitgevoerd door een losgeslagen, weliswaar racistisch, maar toch losgeslagen gek.
Kwestie dat you know what you are dealing with…