Monsterverantwoordelijkheid voor een monsteroverwinning
Nadia Fadil – 09/10/06
Gemeenteraadsverkiezingen 2006, Antwerpen. Een monsteroverwinning voor Patrick en de Sp.a die hun score bijna zien verdubbelen. Als geboren en getogen Borgerhoutenaar kijk ik met enige trots naar de enige significante achteruitgang van het VB in Borgerhout. Het tij is gekeerd, hoort men velen zeggen. De vooruitgang van het VB is eindelijk, voorgoed gestopt. ‘Goed bestuur’ wordt beloond, de mensen hebben eindelijk gekozen voor een ‘positief’ en ‘genuanceerd’ verhaal.
Aan de ‘andere’ kant zien we echter een even glunderende en triomfantelijke Frank Van Hecke, die zonder blikken of blozen van een ‘dertiende’ overwinning op rij spreekt. Marie Rose Morel en JÌrgen Verstrepen stralen achter voorman Filip Dewinter, ook al staat het nu vast dat deze laatste zijn burgermeester-ambities voorgoed kan opbergen. Filip Dewinter spreekt van een nul-nul score, van kannibalistische neigingen van Patrick Janssens, van een Pyrrusoverwinning. Slechte winnaar, wordt er gezegd. Hun triomfantelijke blikken zijn niets meer dan populistische propaganda, vooral gediend om de gemoederen van hun achterban te sussen. Maar is dat wel zo?
Hoboken, Merksem, Deurne  ‘Volkswijken’ die nog relatief ‘wit’ zijn ondanks de significante aanwezigheid van ‘migranten’. Hier haalt het VB minstens 40% van de stemmen. Dat het VB in Borgerhout afneemt, nota bene een van de meest multiculturele districten van Antwerpen, is ook geen toeval. Deze uitslag is een bevestiging van een trend die zich al langer heeft ingezet, en nu gewoon wordt doorgetrokken. Wit, bang, Vlaanderen verschuift steeds meer naar rechts. De jonge ‘yuppies’, maar ook vooral de migranten, stemmen links. Sla er ook eens de voorkeurstemmen van de Sp.a op na. Opvallend ook hoeveel ‘allochtone kandidaten’ goed scoren. Fauziya Talhaoui (6.106), Karim Bacchar (4.105), GÌler Turan (3.354), Sener Urgulu (2.055), Ouardia El Taghdouini (1.853). Stuk voor stuk stemmentrekkers die, ondanks hun plaats op de lijst, het zeer goed doen.
Frank Van Hecke heeft gelijk wanneer hij stelt dat de stagnatie van het VB vooral te danken is aan het aan het aantal stemmen vanwege de migranten. Het verschil tussen mij en Frank Van Hecke ligt in de evaluatie van deze vaststelling. De ‘allochtonen’ zijn een politieke factor geworden, die eindelijk het verschil kunnen uitmaken naar electorale uitslagen toe. In dat opzicht zijn de verkiezingen van oktober 2006 inderdaad historisch, om het met de woorden van Partick Janssens te zeggen. Niet de monsteroverwinning van de Sp.a, niet de stagnatie van het VB, maar vooral de beginnende politieke en electorale zichtbaarheid van de ‘migranten’, die als electorale groep effectief beginnen door te wegen. Aan de eerste commentaren te zien van onze ‘burgervader’, leek het er echter niet op dat hij dit zou erkennen. Patrick Janssens wuifde deze vaststelling snel van de hand, en bestempelde die zelfs als racistisch. ‘Patrick’ en de Sp.a dragen echter voortaan een ‘monsterverantwoordelijkheid’: nu moeten ze aantonen dat hun ‘migranten’ wel degelijk meer zijn dan stemmenronselaars of excuus-Truzen. Het wordt tijd om een aantal ‘allochtone kandidaten’ tot schepenen te benoemen. Het wordt tijd om van het ‘politiek correct’ en apologetisch discours rond racisme of discriminatie af te stappen en deze problemen bij naam te benoemen en aan te pakken. Het wordt tijd om het ‘allochtoon middenveld’ als een werkelijke partner in het beleid te zien, en niet louter als ‘peace-keeping forces’. De stemmen zijn er, nu nog de politieke wilskracht