Stop racisme, diversiteit is realiteit
Inderdaad triestig. Het verdriet is van A. Eerst en vooral is het een weinigzeggende slagzin – oké d’er zit een verwijzing in naar t Stad is van iedereen, maar we waren het er toch al over eens hoe misleidend die marketingpoging is om de meest uitgesproken racistische stad in’t land een meer vriendelijke facade te geven (let wel: meest uitgesproken… ik geloof voor geen seconde dat er minder racisme is in de rest van het land.) Ten tweede is het verdriet niet van Antwerpen: velen in Antwerpen zijn niet verdrietig om of liggen niet wakker van tragische feiten als deze van de afgelopen weken. Terwijl in andere plaatsen in ‘t land vele mensen het verdriet delen. Dat de stad deze slagzin naar voor schoof, kan ons niet meer echt verbazen, maar dat enkele Vlaamse middenorganisaties die meteen overnamen terwijl de organisatoren nog in onderhandeling waren, tart de verbeelding. Wat is hun agenda? Weer maar eens het racisme dat onze samenleving ziek maakt buiten schot plaatsen? Onverantwoord. Een indicatie van hoe erg het gesteld is in Vlaanderen, dit is inderdaad het verdriet van Vlaanderen.
Dat de familie van Luna voor die slagzin koos, is in te beelden. Maar dit kan en mag geen grotere impact hebben dan hetgeen de drie andere families van slachtoffers willen. En voor die drie families is het duidelijk dat racisme de oorzaak is van hun verdiet. Zoals M’hamed El Ouali benadrukt: “Dit zijn niet zomaar moorden, dit zijn racistische moorden”. Het is niet genoeg om het over geweld in het algemeen te hebben, of over “zinloos geweld”. En het is te laat om stil te blijven, Vlaanderen is al veel te lang verdacht stil geweest als het over racisme gaat. Laten we ervoor zorgen dat de kronkelige pogingen om met alle mogelijke verklaringen voor de dag te komen die het begrip racisme kunnen omzeilen de laatste stuiptrekkingen zijn van een stilte die laf, gevaarlijk en moorddadig is.
Maar het goeie nieuws is dat – weliswaar door strijd, het zal niet anders gaan – die stilte doorbroken is. Wat ons betreft, is maar een van de twee slogans tijdens de mars op vrijdag gepast om het verdriet een stem te geven: Stop racisme, diversiteit is realiteit. Dat de boodschap luid moge weerklinken…